Kuantum fiziğinden ne öğrendik: elektronla çekirdek arasında kocaman bir boşluk var, aynı zamanda durmayan bir çekim ve hareket... Dünyayla güneş arasında, güneşle samanyolu, evren, sonsuz boşluk...
Ben üst üste konmuş, sıkışık bir sürü aynadan oluşuyorum. Çok yakın olduğu için aynalar; birbirini göremiyor, birbirini yansıttığını algılamıyor. Geçirgen ve yansıtan. Çünkü su ve topraktan oluşmuş. Kum sıkışmış, yanmış.
Ama kırık ayna düzelmiyor kendi kendine.( Soğuksam ısınmam gerek, yanmam. Eriyip tekrar içime üflenmesi gerek sonsuz nefesin.) Ama o da ışığı farklı yansıtıyor bir çok yöne, kırılmış..( Kendi içine bakabilsen.) Ama aynanın ardında sırrın var. Ona bakmak; içine, sırtına. Orada gizli sır.
Kırık aynalar da iyi ki var. Çünkü o çok kırılmış aynalar, çok ışık, renk yansıtırlar. Bu yüzden kötülük bu dünyada iyiliğe yol açar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder